This work is intended to be a textbook for the fundamentals of theoriesand methods in the social sciences and the humanities. Along with theknowledge of the existing theories and methods, this book will provide theanalytical tools that will help the reader comprehend the hidden assumptionsand philosophical underpinnings from a comparative and critical perspective.More precisely, this book aims to introduce not only theories and methods butalso the worldviews from which they emerge and the paradigms that they arerooted in. Crystallizing the ontological, (...) epistemological and methodologicalcategories in mind, this book will also help the reader be consistent in researchquestions, methods and conclusions... (shrink)

Alexander Gottlieb Baumgarten is regarded as the founder of modern philosophical aesthetics in history of philosophy. Baumgarten associates aesthetics with sensible knowledge and its perfection where beauty appears as the perfection of sensible knowledge. In this context Baumgarten, as a representative of rationalist tradition, takes as a problem that sensible knowledge being accepted as intuition or lower knowledge. According to him, things are known through superior faculties as the object of logical knowledge, while sensible things are known through inferior faculties (...) as the object of science of sensible or aesthetics. Baumgarten’s point of view makes us face a duality in regard to cognitive faculties and ways of knowing: logic and aesthetics. In this work, the aim is to clarify how Baumgarten positions aesthetics and logic in his philosophy. (shrink)

Name der Zeitschrift: Der Islam Jahrgang: 93 Heft: 1 Seiten: 301-304.

In this publication, the author attempts to develop an aesthetic theory from Heidegger's phenomenological concepts. She analyzes Heidegger`s concepts of truth, world, space, and related concepts and establishes a formal, contextual and material method of analysis for the purpose of examining works of art. This new method of analysis is applied to three pieces by the artist Joseph Beuys as a case study.

Hassân b. Sâbit’in Şiirinde Talebî İnşâ Özet Bu çalışmada, Hassân b. Sâbit’in divanında yer alan talebi inşâ kısımlarının tespit edilmesi ve edebi güzelliklerinin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. Bu bağlamda Hassân b. Sâbit’in hayatına ve divanına dair genel bilgiler verilmiş ve Arap belagatinde genel olarak inşâ üslubu ve talebi inşâ önemine değinilmiş söz konusu mevzu hakkında açıklayıcı ve genel malumatlar verilmiştir. Çalışmanın temel konusu, Şairin Divanında yer alan, talebi inşâ kısımları, emir, nehiy, istifham, temenni ve nida, ifade eden cümleler araştırılmıştır. Bu çerçevede (...) tespit edilen talebi inşâ cümlelerin asıl mananın dışında kullanıldıkları mecazi anlamlar belirlenmeye gayret edilmiştir. Tespit edilen bu talebi inşâ kısımlarının her birinin farklı kullanımlarına birer örnek verilmiş ve örnekler üzerinde söz konusu talebi inşânın belagat yönü izah edilmeye çalışılmıştır. Bununla beraber talebi inşanın geçtiği söz konusu terkip ve ifadelerin nazım ve üslup güzelliğine dikkat çekilerek her bir örnekte kastedilen belagat manası izah edilmeye gayret edilmiştir. Bu çerçevede divandaki şiirlerin Arap edebiyatı alanında ifade ettiği edebi zenginliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)

Critique of the Power of Judgment is the third work of Kant’s critical philosophy. Kant states that he has put this work on paper to complement his critical philosophy. This statement of completion constitutes the transition that is required between the theoretical and practical areas of philosophy. According to Kant, transition from the theortical area, or natural area to the practical area, or the area of freedom is not possible. Moreover, principals in the area of freedom need to be realised (...) in the area of nature. Kant has presented a system that establishes art as the bridge from the area of freedom to the area of nature. With regard to this system, genius is the skill that provides the rules for art through nature and as one definition of beautiful in Critique of the Power of Judgment, Kant identifies beautiful as the transition of aesthetical ideas thorough genius. This transition occurs as a result of the judgment of taste by means of the free play of imagination and understanding. My aim in this study is to clarify how imagination that is not limited by understanding widens up and is presented as [non-conceptional] aestethical ideas through art. In order to put forth this representation with all its clarity, I will try to elucidate the meaning of the transition from the practical area of philosophy to its theoretical area, which is crucial according to Kant. In this contect, I wil emphasize the nature of judgments of taste, relation of nature-art, classification of fine arts, and the role of genius in emerging aestethical ideas. (shrink)

Business Ethics, the Environment & Responsibility, Volume 31, Issue 2, Page 453-473, April 2022.

Both social studies and preschool programs mention freedom as a value. However, in typical social studies curricula, the philosophical perspective is not included and no discussion takes place. In the preschool curriculum, freedom is an abstract concept, and the belief that children cannot understand abstract concepts prevails, while value studies are still limited to determining the frequency of values rather than interrogating them. As such, this study aims to explore young children's views on the concept of freedom, how these views (...) changed after their participation in a philosophically oriented activity, and how, consequently, the concept of freedom might be addressed in social studies on a philosophical level. The researchers used an applied qualitative study design, in which 19 children (14 boys, 5 girls) aged 5-6 years were interviewed before and after the presentation of the well-known folk tale “Rapunzel,” along with the question, “… am I free?” An exercise taken from the Philosophy for Children curriculum, "Freedom is similar to…, because…” was used in both pre and post interviews. The study used semi-structured interviews and document analysis as data collection instruments. The data obtained were subjected to descriptive and content analysis. As a result of the study, it was found that before the activity, children tended to discuss the meaning of freedom in the context of its limits (e.g. permission, prohibition, rules), and, following the activity, in the context of positive freedoms (e.g. growth, being independent). (shrink)

The COVID-19 pandemic introduced many restrictions to in-person interactions, and remote social interactions may be especially important for managing loneliness when such restrictions are in place. However, it is unclear how social interactions are related to loneliness when in-person interactions are limited. Data were collected between February 2021 and March 2022 from a sample of 581 university students. Participants reported their loneliness and participation in positive in-person or remote social interactions each day for 14 days. Results from dynamic structural equation (...) models showed that participants felt less lonely than they usually felt on the days they engaged in positive remote interactions at the within-person level. Moreover, participants generally felt less lonely when engaging more frequently in remote interactions, but only when in-person interactions were restricted (between-person level). Some of these results varied by changing COVID-19 restrictions. Finally, for participants who felt lonelier in general, the effect of positive in-person and remote interactions on loneliness was less strong. These findings suggest that social interactions may buffer loneliness but are not as impactful for those who experience greater loneliness. (shrink)

Strong Nash equilibrium and coalition-proof Nash equilibrium rely on the idea that players are allowed to form coalitions and make joint deviations. Both of these notions consider cases in which any coalition can be formed. Accordingly, there may arise “conflicts of interest” that prevent a player from choosing an action that simultaneously meets the requirements of two coalitions to which he or she belongs. Here, we address this observation by studying an organizational framework such that the coalitional structure is motivated (...) by real-life examples where players cannot form some coalitions and formulated in such a way that no conflicts of interest remain. We define an organization as an ordered collection of partitions of the player set such that any partition is coarser than the partitions that precede it. For any given organization, we introduce the notion of organizational Nash equilibrium. We analyze the existence of equilibrium in a subclass of games with strategic complementarities and illustrate how the proposed notion refines the set of Nash equilibria in some examples of normal form games. (shrink)

The first clinical symptoms focused on the presentation of coronavirus disease 2019 have been respiratory failure, however, accumulating evidence also points to its presentation with neuropsychiatric symptoms, the exact mechanisms of which are not well known. By using a computational methodology, we aimed to explain the molecular paths of COVID-19 associated neuropsychiatric symptoms, based on the mimicry of the human protein interactions with SARS-CoV-2 proteins.Methods: Available 11 of the 29 SARS-CoV-2 proteins’ structures have been extracted from Protein Data Bank. HMI-PRED, (...) a recently developed web server for structural PREDiction of protein-protein interactions between host and any microbial species, was used to find the “interface mimicry” through which the microbial proteins hijack host binding surfaces. Classification of the found interactions was conducted using the PANTHER Classification System.Results: Predicted Human-SARS-CoV-2 protein interactions have been extensively compared with the literature. Based on the analysis of the molecular functions, cellular localizations and pathways related to human proteins, SARS-CoV-2 proteins are found to possibly interact with human proteins linked to synaptic vesicle trafficking, endocytosis, axonal transport, neurotransmission, growth factors, mitochondrial and blood-brain barrier elements, in addition to its peripheral interactions with proteins linked to thrombosis, inflammation and metabolic control.Conclusion: SARS-CoV-2-human protein interactions may lead to the development of delirium, psychosis, seizures, encephalitis, stroke, sensory impairments, peripheral nerve diseases, and autoimmune disorders. Our findings are also supported by the previous in vivo and in vitro studies from other viruses. Further in vivo and in vitro studies using the proteins that are pointed here, could pave new targets both for avoiding and reversing neuropsychiatric presentations. (shrink)

Yenidoğanlara ve hayvanlara dair herhangi bir soru sorduğumuzda ve soruyu cevaplamaya çalıştığımızda çoğu örtük olan birtakım varsayımlarımız vardır. Bunlardan en önemlisi, insanı insan yapan ve diğer canlılardan ayıran temel unsurlar hakkındadır. Yani, “insanı insan yapan nedir?” sorusuna keskin sınırları olan bir cevabımız varsa, bu cevabımız, aynı zamanda yenidoğanlara ve hayvanlara dair birtakım soruların da cevabı haline gelir. Örneğin “insanı insan yapan veya en azından onu diğer canlılardan ayırt eden unsurların en önemlilerinden biri dildir ve dil öğrenebilmesidir” dersek, bu ifade, (...) en temelde, dünyaya henüz gelen bebeğin ve örneğin bir kedinin yalnızca “gelişmemiş” değil, aynı zamanda “aynı zeminde gelişmemiş” olduğu yönünde bir varsayıma bizi götürür, zira dil öğrenmek veya öğrenebilmek ve bu süreç neticesinde alışageldiğimiz, bildiğimiz anlamda diller aracılığıyla iletişim kurabilmek ve düşünebilmek “gelişmek”tir. Bu yazının amacı, yenidoğanlara ve hayvanlara dair özellikle bilinç çalışmalarının, bu eksende yürütülen dil ve en genel anlamda felsefe ve psikoloji araştırmalarının (yukarıdaki örnekteki gibi) temel varsayımlarını ve hareket noktalarını sorgulamak ve son dönemde Yalçın Koç’un geliştirdiği aşkınlık tasavvuru çerçevesinde eleştiriler ve öneriler sunmaktır. Son olarak, bir tecrübe sahibi olmak ile en geniş anlamıyla tecrübe sahibi olmaya dair bir fikriyat inşa etmek ve -mümkünse- bilimini yapmak arasındaki ilişkiye değineceğiz. (shrink)

Kastamonulu şair ve yazar Sofuzâde Mehmet Tevfik Efendi (1874-1960) edebî anlayışını, şiire ve şairliğe dair görüşlerini farklı yönleri ile ortaya koyan şiirler kaleme almıştır. Sofuzâde’nin gazel formunda kaleme alınmış, manzum poetika niteliğindeki bu şiirlerinde, şiirin özelliklerini, şairin vasıflarını ve dini-tasavvufi söylemin temellerini ortaya koyabilme gerekçesi ile bu makale kaleme alınmıştır. Bahsi geçen poetik şiirler müstakil bir biçimde, daha evvel akademik bir çalışmaya konu olmamıştır. 20. yüzyılda klasik şiir geleneği içinde, özellikle dini-tasavvufi ve hikemi tarzın bir temsilcisi olarak Sofuzâde’de varolan fikri (...) ve edebî devamlılığın ya da kırılmanın tezahürlerinin görülebilmesine yönelik gaye konunun seçilmesindeki kuvvetli saiklerdendir. Onun bahsi geçen şiirlerinden bazıları “şiirimin, şairin, sözüm ve sühan” gibi doğrudan şiiri çağrıştıran ya da “öğrensin” gibi şairliği ilan ve ispata yönelik kelimelerle müreddeftir. Bazıları ise farklı rediflerle bezenmiş olsa da mana ve kavramlar itibariyle hep şiirin etrafında dolanır. Sofuzâde’nin şair ile ilgili tanımlamalarına kimi zaman “gerçek şair”i genel manada tasvir ettiği kimi zaman da şair geçinenler/müteşairler ve bunların özelliklerine değindiği beyitlerde rastlanır. Yer yer kendi şiirini ve şairliğini de öven Sofuzâde, böylelikle şair kimdir sorusuna ayrıntılı cevaplar sunar. Sözün ve nazmın nasıl olması gerektiğine, şiirin sadece duygunun değil aynı zamanda şuurun da bir göstergesi olduğuna vurgu yapar. Ona göre şiir, endişenin (düşünce) lafza dökülmüş halidir, zekânın nişanıdır ve şuurun neticesidir. Sofuzâde sadece beş duyu ile sınırlanmış bir şuurdan bahsetmez. Şuurun ruh ve kalple irtibatına vurgu yapar ayrıca sezgiye dayalı irfanî söyleme atıfta bulunur. Onun şiirlerinin başlıca kaynağı Kur’an-ı Kerim’dir. Fatiha suresinden feyiz aldığını dile getiren şairin gayesi hakikati duyurmaktır. Bu bağlamda şiirlerini cihat ehlinin keskin kılıcına benzetir. Cenâb-ı Hakk’ın yardımı ve kalbine doğan sünuhat ile yazdığı şiirleri, bazen düşünce dünyasında anlamın ruhu olur; bazen mazlumların sesini duyurmak için tarihi birer vesika halini alır. Sûfî çehreli bir şair olarak Sofuzâde, “küntü kenzen” rivayeti ile irtibatlı bir biçimde “aşkı” şairlik için en önemli unsur olarak kabul eder çünkü aşk-ı hakikîyi bilen kişi hayatın manasını anlayacaktır. Hayat aslında “hüsn ve aşk”ın farklı hallerinin görünümleridir. Aşk bilgiyi, sezgiyi, irfanı ve marifeti arttırır. Bu nedenle aşktan nasibi olmayan şairlerin taklitten tahkîke ulaşamamış, lafızdan öze inememiş, kafiyenin büyüsü ile söylenmiş şiirlerini eleştirir. Varoluşu şiire, aşkı da bu şiirin mazmununa benzetmesi onun şiirle ilgili düşüncelerinin tasavvufi eksende nasıl şekillendiğine dair dikkat çekici bir unsur olarak belirginleşir. (shrink)

Metaverse, sanal gerçeklik teknolojileriyle oluşturulan bir dünyadır ve insanların hayal edebilecekleri tüm eylemleri gerçekleştirebilecekleri sınırsız bir özgürlük alanı sunmaktadır. Çalışmamızda metaverse, insan beyninin çalışma yöntemi çerçevesinde bilimsel bir şekilde açıklanmaya çalışılmaktadır. İnsan beyninin hem sanal hem de gerçek dünya deneyimlerini ve duygularını algıladığı düşünüldüğünde, metaverse’de sanal ve gerçek dünya arasında keskin bir ayrımın olmayacağına vurgu yapılmaktadır. Ayrıca, sanal dünya ile gerçek dünya arasındaki sınırın kaybolması, insan eylemlerinin ve davranışlarının insan doğası açısından ontolojik bir değer taşıdığını göstermektedir. Çalışmamızda aynı zamanda (...) metaverse’in din, ahlak ve insanlık açısından önemli bir rol oynayacağına dikkat çekilmektedir. İlerleyen teknolojik gelişmelerin de etkisiyle, metaverse'in insan hayatında daha da etkili ve dinamik bir şekilde yer alacağına temas edilmiştir. Bu nedenle, metaverse’de ahlaki ve anlamlı bir yapı kurmanın önemine vurgu yapılmaktadır. Bu alanda dinin önemli bir rol oynaması gerektiği üzerinde durulmuş, dinden ve ahlaki kurallardan arınmış bir sanal dünyanın insanlar için acılarla dolu kaotik bir yer haline gelebileceği iddia edilmiştir. (shrink)

Kojin Karatani dünya tarihi üzerine yaptığı çalışmalarda, İyonya’da, M.Ö. 6. ve 5. yüzyıllarda, bugün izi silinmiş bir yönetim biçimi olduğunu öne sürdüğü, hareket serbestliğine dayalı göçebe bir toplum modelini ortaya koyan izonominin (hükmetmenin olmaması) söz konusu olduğunu, aynı tarihlerde, Atina’nın ise demokrasiyle yönetildiğini iddia eder. Karatani yaptığı bu radikal karşılaştırmayı, kendi mübadele tarzları teorisinde de belli bir çerçeveye yerleştirerek, Sokrates’in izonominin son temsilcisi olduğunu; öğrencisi Platon’un ise Pythagorasçılardan filozof-kral fikrini edinmiş, Devlet diyaloğunda Sokrates üzerinden bu fikri savunmuş olduğunu ileri sürer. (...) Karatani bu iddiasını gerekçelendirmek üzere; Sokrates ve Platon arasındaki felsefi ilişkide, izonomiyi temsil ettiğini ileri sürdüğü Sokrates’i İyonya felsefesine; Platon’u ise Pythagoras’a yaklaştırarak, dolayısıyla bu iki filozofu birbirinden ayırarak okumayı dener. Bu makalede, çeşitli Antik Yunan kaynaklarında; örneğin Herodotos’ta, demokrasiyle eş anlamlı kullanılabilen izonominin, esasen çok-anlamlı bir kavram olduğu ve Antik Yunan politik tarihinde demokrasiye yön veren ilkelerden birini teşkil ettiği gösterilecektir. Thukydides’in bize aktardığına göre, oligarşik politik rejimlerde de izonomiye rastlarız. Fakat bu durumda da demokrasi modeline yakın olduğu ölçüde, oligarşilerin izonomik olduğu görülmektedir. Bu makalede, Karatani’nin bir yönetim biçimi anlamıyla kullandığı izonominin, yalnızca İyonya’da gerçekleştiği sonucuna varmanın spekülatif olduğu ortaya konacak, Karatani’nin projesini İyonya’ya uygulama gerekçesi irdelenerek, bunun için izlediği stratejiler analiz edilecektir. Karatani’nin Platon okumasında, Devlet diyaloğuna doğrudan odaklanmayan, bunun yerine dönemin dramatik dönüşümlerini merkeze alan bir okuma yaptığı ileri sürülecek; Yasalar’da ve Mektuplar’da izonomik bir politik rejim üzerine tartışma yürüten Platon’un izonomiyi ve demokrasiyi nasıl anladığını görmenin yolunun, filozof-kral fikrinin dile getirildiği Devlet diyaloğuna bakmaktan geçtiği gösterilecektir. Platon’un demokrasiden hoşnutsuzluğunun izonomiyle karşıtlığı üzerinden anlaşılamayacağı, Platon’un, Karatani’nin iddia ettiği gibi demokrasi ve izonomi arasında keskin bir ayrım yapmadığı ortaya konacaktır. Sonuç olarak izonominin ayrı bir yönetim biçimi değil, demokrasiyle ilişkili bir ilke olduğu savunulacaktır. (shrink)

Felsefenin dinle veya teolojiyle olan ilişkisi, düşünce tarihinin her döneminde canlılığını sürdürmüş, insanoğlunun farklı düşünme faaliyeti sonucunda bu alanların birbirleriyle nasıl ilişkili olduğu konusunda ciddi fikir ayrılıkları ortaya çıkmıştır. Tarihi, İlkçağa kadar geri götürülen teolojinin felsefeyle her daim bir ilişkisi olmuştur. Orta Çağ’da ise bu ilişki daha farklı bir zemine kaymıştır. Aydınlanma döneminde ise rasyonel din ve Tanrı anlayışları, din felsefesi gibi sistematik bir disiplinin ortaya çıkmasına zemin hazırlamıştır. Hegel’in din felsefesi alanındaki çalışmaları ise din felsefesini kendisine en çok benzeyen (...) rasyonel teolojiden bağımsız hale getirmeye başlamıştır. Bu makalenin ana çerçevesini, teoloji ve din felsefesi arasındaki ilişki oluşturmaktadır. Bu ilişki, Hegel ve Tillich üzerinden ele alınmaya çalışılmıştır. Makalenin temel amacı ise teoloji ve din felsefesi arasındaki ilişkiyi analiz etmek ve entelektüel bir çaba olarak bu alanların birbirinden tamamen keskin çizgilerle ayrılamayacağını ortaya koymaya çalışmaktır. Ayrıca bu alanların birbiriyle yakın ve diyalektik bir ilişkilerinin olduğunu göstermek de çalışmanın diğer amacını örtük olarak içermektedir. (shrink)

Bu yazıda Althusser’in Hegel-Marx ilişkisi hakkındaki tezleri ele alınacaktır. Bu tartışmanın yürütülmesi için, ilk olarak giriş mahiyetinde 1930’larda Fransa’daki Hegel alımlaması ve bunun Marxizm üzerindeki etkileri ele alınacaktır. İkincil olarak Althusser’in erken Hegel okuması üzerinde durulacaktır. Takip eden bölümde, Althusser’in Hegelci Marxizmlere getirdiği eleştiriler işlenecektir. Sonrasında Althusser’in dönemin Hegelci Marx okumasına karşı geliştirdiği alternatif düşünce ortaya konulacaktır. Sonuç bölümünde Althusser’in Hegel-Marx ilişkisine dair getirdiği yorum tartışılarak, Marx’ın düşüncesinde Althusser’in iddia ettiği türden keskin bir epistemolojik kopuşun olmadığı iddia edilecektir.

Cambridge’deki büyük akademik cemaatin sakinleri olan bizler bir araya geldik ve hoşgörü ve onun egemen politik iklim içerisindeki yeri hakkında dostça ama ateşli bir tartışma yürüttük. Okuyucu, bizim nerelerde aynı düşüncede olmadığımızı bulmakta hiçbir zorluk çekmeyecektir. Diğer taraftan, farklı başlangıç noktalarından ve farklı yollardan hareketle yaklaşık olarak aynı yere ulaştık. Her birimiz için, egemen hoşgörü kuramı ve pratiğinin, incelendiği takdirde, korkunç politik gerçekleri gizlemeye yarayan bir maske olduğu ortaya çıktı. Kızgınlığın tonu makaleden makaleye keskin bir şekilde artmakta; belki de (...) boş yere, okuyucuların bu noktaya getiren akıl yürütmeyi takip edeceklerini umuyoruz. Nihayetinde bu kızgınlık hem kafa hem de kalpte ikamet etmektedir…. (shrink)